Ik leerde mama en papa kennen in november naar aanleiding van mijn eerste oproepje naar een zwanger koppel om te begeleiden bij wijze van stage. Zij wilden graag een doula bij de bevalling van hun tweede kindje dat in januari verwacht werd en gaven me hun vertrouwen om hen te begeleiden tijdens de zwangerschap en bevalling. Ik kwam terecht bij een heerlijk liefdevol en tof koppel. De prenatale gesprekken waren steeds heel leuk en ik zag hen een laatste keer prenataal vlak voor de feestdagen.
20/1/22 was de mama uitgerekend. Aangezien het een tweede kindje was, rekenden we erop dat ze zich wel spoedig zou aandienen. Maar neen hoor, deze kleine dame nam rustig haar tijd (en ze had groot gelijk, haha). 23/01/22 om 4u44 was het dan zover, de telefoon, om de 5 minuten weeën, ze gingen naar het ziekenhuis vertrekken en ik dus ook!
Wat volgde waren uren van intens aanwezig zijn en hen toch volledig op eigen kracht hun meisje geboren laten worden. Mama deed het geweldig en papa steunde haar de hele tijd. Soms met flauwe moppen, soms met gouden handen, maar altijd met immens veel liefde. Ik was erbij, voelde de liefde, deed suggesties om de weeën te helpen opvangen, hielp de vroedvrouw waar mogelijk en legde het hele gebeuren vast op foto.
Wauw, dat ik dit mocht doen voor hen, gewoon prachtig! En of ik dat nu leuk vond? JA! Volmondig ja! Het was intens, het was meeleven, het was genieten, het was nadien eigen emoties doorvoelen en stoom aflaten, het was ZO geweldig. Geweldig om deel te mogen uitmaken van hun geboorteteam, geweldig om te kunnen bijdragen aan een mooie geboorte, geweldig om mee te mogen maken. Gewoon zó geweldig om hun doula te mogen zijn!
Achteraf kreeg ik een lief bedankbriefje en vertelde mama me dat ze de geboorte van haar tweede kindje toch helemaal anders had beleefd dan de geboorte van haar eerste kindje. Ze had meer vertrouwen in zichzelf en ook de papa wist veel beter hoe hij haar kon ondersteunen tijdens de steeds sterker wordende weeën. Ze zijn geen moment alleen gelaten geweest tijdens een super druk recordweekend op het verloskwartier (13 baby's op 28 uur tijd, dat hadden ze daar nog niet vaak meegemaakt) omdat ik de hele tijd bij hen bleef als hun doula. De vroedvrouwen hadden het zo druk met zoveel baby's die dat weekend geboren werden, dat ze geen continue ondersteuning konden bieden.
En nog een leuk weetje; aangezien mama en papa heel goed voorbereid waren en goed wisten hoe ze deze geboorte als koppel wilden beleven, heb ik genoeg tijd gehad om foto's en filmpjes van hun te maken zodat zij achteraf een mooie, eeuwige herinnering aan de geboorte van hun meisje overhouden.
Voor mij een wondermooie start van mijn 'carrière' als doula en wees maar gerust dat het smaakt naar meer. Ik sta met nog meer vuur en passie en liefde klaar om toekomstige ouders te begeleiden in dit wonderlijke avontuur.
Veel liefs,
Je Doula Evy